Leesvoer
De hele dag eten proeven en tóch nog snackhonger
Vier dagen met veertig chefs 120 producten testen en proeven. Blind en in doods stilte. Alsof we examen gingen doen. Nogal een eer om in de jury van het International Taste Institute te zitten. Omringd door de beste van de beste chefs uit veel verschillende landen.
Robo-collegialiteit: iedere collega heeft soms een duwtje in de rug nodig
Twee jaar geleden vond ik dit robot restaurant een totale gimmick. Pazzi is ondertussen ook gesloten. Maar door een paar ontmoetingen met andere robots zag ik het ineens zitten. Wil je weten wat het verschil is?
Een pleidooi voor ‘menu rapide’ in het topsegment
Een pleidooi voor ‘menu rapide’ in het topsegment. Columnist Sheila Struyck daagt uit om te experimenteren met snelle service
Van dedain naar respect voor de Hollandse pot
Door met een spaanse chef te werken realiseer ik me dat het nieuwe boek van Albert Kooy mijn nieuwe bijbel wordt. Wil je weten waarom?
Waarom maakt horeca weinig werk van diversiteit?
Diverse teams maken een bedrijfstak gezond, daarvoor stikt het van het wetenschappelijk bewijs. In dit stuk drie voorbeelden hoe het ook in ons land zou kunnen verbeteren.
Restaurantje spelen
In 2010 was de keuken al aan het lokken. Het stond in de planning om in November 2020 weer bij Sarriel te gaan koken, maar daar zette Covid een streep door de rekening.
Coaches die nooit verliezen
Let op het spel en vergeet de wedstrijd. Dat maakt je trouwens ook een betere chef.
De eerste liefde
Als ik dit stuk nu weer lees vind ik het bijna profetisch. Over laat nog iets nieuws beginnen, over Rose Grey en het Rivercafé en over leven van wat je obsedeert.
Op je stappen letten
Mijn eerste lessen van Jasper in de bergen blijven heel handig bij een nieuwe uitdaging of onmogelijke opgave
UnODir
UnODir maakt je werk leuker, sneller en flexibeler. In plaats van vaak toestemming vragen zeg je af en toe: ‘Sorry’.
Personal coach
Ik heb de afgelopen twintig jaar het meeste coaching gehad van een zes minuten durende song. Daar komt mijn mantra: ‘do one thing every day that scares you’ vandaan: Bas Luhrman
Achter een grote steen
Hoe vaak denken we ook nu in deze COVID tijd niet: ‘nog even doorbijten dan ben ik er doorheen en kan ik uitrusten’. En dan komt er toch weer iets nieuws. Als je niet kunt uitrusten omdat alles steeds verandert kun je beter als een peddelaar gaan denken
Smaller wordt ie niet
Als het eng wordt gaan we afremmen. Je eerste neiging is om de voet van het pedaal te halen en voorzichtig te doen. Je kunt in deze tijden ook dapper doorrijden.
Goed genoeg?
De ideale toestand is een staat van kalmte waarbij je niet verstoord wordt door negatieve en ook niet door positieve gebeurtenissen. Het maken van een fout en het boeken van succes laat je dan koud.’
Mijn perspectief is anders dan dat van een man
in 2011 vertrok ik bij Philips zonder nieuwe baan in het verschiet. Het NRC vroeg of ik een paar stukjes wilde schrijven over de zoektocht.
Nu eerst terug naar het waarom
Terug naar Why. Simon Sinek en zijn denken heeft heel vaak situaties aan het rollen gekregen naar een oplossing. Denk én praat langer over het Waarom dan over het Hoe. Dan gaat het daarna gemakkelijker
Eindeloos lunchen voor plan B
Ach wat mis ik die lunches nu we - december 2020- weer in een lock-down zitten.
Er is ineens tijd over om te shoppen
O ja, dat eindeloze optimaliseren van mijn tijd in een taxi. Niet uit het raam kijken, maar e-mailen met mensen die eigenlijk ook wel wat beters te doen hebben.
Goede bedoelingen zijn niet genoeg
Uit deze ervaring werd het Alexander Monro Ziekenhuis helemaal rond de patient georganiseerd, niet een beetje. Nog steeds trots op.
Alle afspraken zijn ineens spoorloos
Het is even wennen zonder Personal Assistant.
Word je van al dit leesvoer hongerig om samen te werken? Ik hoor graag van je.