Chef, spreker, schrijver… en waarzegster 😉
Nieuwsbrief nummer 37, met allerlei dingen die ik allang voorspeld had. Benieuwd waarom ik mezelf waarzegger ga noemen?
Sheila dist op #37 – Oktober 2025
Ik noem mezelf chef, spreker, schrijver en consultant. Da’s op zich al best veel hè? Maar deze maand kreeg ik het gevoel dat ik ook ‘waarzegster’ maar eens aan mijn cv moet gaan toevoegen. Dingen die ik al jaren roep, hoor ik namelijk ineens van meerdere kanten terugkomen. En mensen die ik lang geleden al zó inspirerend vond dat ik een dagje met ze mee wilde lopen, wonnen deze maand mooie prijzen. Lees mee en ontdek welke parels ik al lang geleden ontdekte in mijn glazen bol.
Glazen bol, koffiedik of kaarten leggen om waar te zeggen. Foto: Nina Slagmolen
Het hoeft niet perfect te zijn
Mijn credo is heel simpel: “Het hoeft niet perfect te zijn. Kleine stapjes zijn ook goed. Je hoeft niet in één keer volledig vegan te worden, je mag de wereld gewoon hapje voor hapje beter eten.” Sterker nog: ik schreef hier een heel boek over! Want ik ben ervan overtuigd, dat als je iets doet op een manier die bij je past, je het én veel langer volhoudt én je veel verder komt. Ik ben een fan van Bekt Lekker de Podcast: een heerlijke foodpodcast voor iedereen die beter kan eten dan koken. En in de recente aflevering “Zijn we havermelkmoe?” bespreken hosts Maartje Nelissen en Gijsbert Brouwer dat je je heus niet hoeft aan te melden bij de ‘vegan sekte’ om iets goeds te doen, dat 80/20 je heel ver brengt, en dat je dat ook duidelijk terugziet in de gastronomie. Want alle goede restaurants hebben inmiddels een volwaardig groentemenu. Ha!
(Groen) Petje af voor de chef die het anders wil
Koosh Kothari en Javier Francisco Rosado van Restaurant Nazka, foto Gastvrij Rotterdam
Op Gastvrij Rotterdam werd gestreden om de titel “Green Chef’s Hat 2025”. Deze wedstrijd wordt georganiseerd door Stichting Kookwedstrijden Gastronomisch Gilde en We’re Smart Green Guide, onder andere bekend van de Radijzen. Het team van Nazka ging er met de titel vandoor. Superknap, want bijna alle deelnemers zijn in het bezit van meerdere Radijzen en horen dus bij de beste groenterestaurants wereld. En Nazka is niet eens een vegan restaurant! Maar chef Koosh Kothari vindt het zó leuk om met groenten te werken dat hij toch mee deed. Deze jonge chef vindt dat je moet werken op een manier die bij je past. Hij streeft naar een nieuwe werksfeer in de fine dining: met de wind eronder, maar zonder stemverheffing. Dat zag ik overigens niet in mijn glazen bol; dat ontdekte ik al in 2023 toen ik een dag meedraaide in de keuken van Nazka. Dat hij een bijzondere chef is en Nazka een bijzonder restaurant, had ik dus wél goed voorspeld ;-).
Doen wat je leuk vindt levert prijzen op
Caroline Berends toast met haar team op het winnen van de prijs
Weet je met wie ik óók een dagje mee liep in 2023? Met Caroline Berends, de gastvrouw van sterrenrestaurant de Nederlanden in Vreeland. Ik wilde graag een keer aan de voorkant meekijken om ook díe aspecten van het reilen en zeilen van een toprestaurant te zien, en mocht 24 uur met haar meedraaien. Ze verklapte me die dag haar geheim: “Wees jezelf en doe wat je leuk vindt.” Dat blijkt een hele slimme aanpak te zijn, want dit jaar won zij de Joop Braakhekke Hospitality award! Extra leuk: omdat ik in de jury zat kon ik haar vooraf verklappen dat ze gewonnen had, en van dat superleuke moment is (in het geheim) een filmpje gemaakt. Zien?
Open vuur is hot
Michael Koenig brengt Iolanda Bustos en mij de fijne kneepjes bij van werken met de OFYR. Foto: Amber van Bossel
Weet je wat ik óók al eerder in m’n glazen bol zag? Dat koken op open vuur hot wordt in de duurzame fine-diningkeuken en een prominentere rol in de ‘groene’ gastronomie verdient. Ik leerde het dit voorjaar van open fire chef Michael Koenig van OFYR en – waar ik van tevoren associaties had met vlees, rook en stoere mannen – ontdekte dat open vuur koken helemaal draait om het waarderen van de eenvoud van eten dat met aandacht en liefde gemaakt wordt. Koken op open vuur is echt geweldig! En op z’n zachtst gezegd uitdagend, oef! Het vraagt om een andere manier van denken. Ik moest daarom een beetje gniffelen toen ik half september in het FD las dat open vuur nu helemaal hot is onder chefs van naam , maar dat ze er ook een beetje aan moeten wennen. Dat hadden mijn glazen bol en ik ook al voorspeld! 🤪
Heel tof dat je me volgt op mijn plant-forward missie!
Wil je iets met me delen naar aanleiding van deze nieuwsbrief? Een boek bestellen? Of me inhuren als spreker, trainer, dagvoorzitter, culinair consultant of jurylid? Let me know! Dat kan gewoon met een reply op deze e-mail.
Life is food.
Sheila
PS2. Ik zie ook een heleboel toekomstige talks in m’n glazen bol. Ik ben namelijk door Speakers Academy uitgenodigd om in hun stal te komen. Mijn profiel staat al te shinen op hun site. Ook via die weg kan ik dus ingeschakeld worden als spreker of dagvoorzitter. Misschien wel bij jou?
#27 - ‘like a local’ op reis - en waarom dat ook duurzaam is
Tjokvol lijstjes en tips om op reis lekker te smikkelen, en ook nog duurzaam bezig te zijn.
Omdat iedereen zo lekker in de vakantiesfeer is, deze maand veel tips en lijstjes. Want juist op reis kun je lekker en duurzaam eten. Door te kiezen voor lokale ondernemers én lokale gerechten doe je jezelf en de plek die je zo fijn vindt wel vijf keer een plezier:
Snel de cultuur leren kennen. Streekgerechten ademenen de historie en gewoontes van je bestemming.
Knetterverse gerechten proeven, op de lekkerste manier klaargemaakt.
Een steuntje in de rug voor koks, kleine ondernemers en producenten die met aandacht voor de natuur te werken.
De natuur mooier maken. Door lokale gewassen te eten bevorder je de biodiversiteit. Want alleen als er vraag is hebben de telers een reden om meer verschillende oude gewassen weer te telen. En daar worden de insecten dan weer blij van.
Nieuwe recepten en bereidingen ontdekken. Een oude culinaire wijsheid is: “what grows together, goes well together.”
In het gezelschap van culinaire royalty op zoek naar een pintje in Brussel - International Taste Institute
Zes lijstjes met inspiratie
Voor mijn werk eet ik mezelf regelmatig door Europa heen. Waar ik vroeger elke week in een vliegtuig zat, reis ik nu minder vaak en meestal met de trein. Natuurlijk duurt dat langer dan vliegen, maar ik zie meer en beleef van alles. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Het is (bijna) altijd vrolijkmakend en de tijd in de trein gebruik ik om op te schrijven wat ik heb meegemaakt. Speciaal voor jou verzamelde ik mijn reisverhalen.
De eerste stop is London
Met de Eurostar kom je zonder gedoe middenin London aan, dus afgelopen voorjaar ging ik daar eens een kijkje nemen. Op zoek naar plantforward chefs en het Uber Britse fenomeen de afternoon tea. Van decadentie naar koken zonder bin. Natuurlijk houd ik de toffe adresjes niet voor mezelf!
En dan zijn we in twee uur in Parijs
Parijs , daar was ik dit jaar regelmatig voor een project met de Nederlandse ambassade in Parijs en lezingen op Le Cordon Bleu. Een mooie kans om mijn adressenlijstje aan te vullen.
Of ga je liever naar Brussel?
Ook dat gaat razendsnel met de trein. Er valt veel te ontdekken. En dan vooral veel ondernemers met een sociaal hart, die liefde hebben voor de kleine producenten. Van koffiebranders, naar bierbrouwers en cateraars. Brussel was echt verrassend.
Uitstappen in Lyon
De meesten razen door de stad op weg naar het zuiden, maar wist je dat dit de gastronomische hoofdstad van de wereld is? Makkelijk bereikbaar met de TGV en lekker overzichtelijk. Gezellig, gastronomisch, maar vooral toegankelijk. Mijn favoriete plek om een nachtje te slapen en daarna weer door te railen. Lees hier alles over de favoriete bedevaartsplaats van menig chef. En waarom Lyon ook een plek is voor duurzame gastronomie.
Girona, poort naar de Costa Brava
Overweldigende natuur en getalenteerde chefs. Echt de moeite van een culinaire roadtrip waard. Lees het spannende verslag van “bezeten van eten” culinair journalist Dijlan van Vlimmeren. Wat een plezier om onze trip nog een keer door haar ogen te beleven.
Chillen in Tarifa
De laatste stop is een plek waar je niet met de trein komt: Tarifa. Maar verder is alles slow en relaxed in deze magische stad. Ik was echt verrast door de culinaire scene ter plekke en ga er zeker nog een keer naar toe terug. Ga je mee?
Ook duurzamer te werk gaan?
Word je enthousiast van de inspiratie over (bijvoorbeeld) Lyon en hoe de vrouwen zo’n stempel hebben gedrukt op koken met locale ingrediënten? En zoek je nieuwe concepten of een duurzame positionering? Ik denk graag met je mee. Hier lees je hoe dat werkt, zo’n culinair samenwerkingstraject. Neem even contact met me op (klik gewoon op reply) als je wil sparren over de mogelijkheden.
Life is food. Sheila
En mocht jij nou deze brief doorgestuurd hebben gekregen, dan kun je je hier opgeven voor de volgende edities!